'En heeft het dan geholpen, zo alleen naar Parijs?' dat is een vaste vraag die ik krijg als ik thuiskom. Als je alleen weg gaat moet het kennelijk wel een 'nut' hebben.
Het had absoluut nut om 24 verschillende taartjes te proeven van 6 verschillende Patissiers.
En ja je wordt gelukkig van kunst kijken. Museum bezoek vervulde mijn nieuwsgierigheid en gaf mij inzicht in wat andere mensen met bijvoorbeeld, hun lichaam doen: Tatoeage tentoonstelling museum Quai Branly.
Het gaf mij de geruststelling dat het leven vaak om hetzelfde draait: Museé Montmartre gaf inzicht in het bohemien leven van de kunstenaars van de jaren '20 in vorige eeuw: seks, alcohol en kunst.
Ik leerde van een Marokkaanse kruidenier die speciaal werd door gewoon te blijven: Toen de film 'Amelie' bekend werd, 'ontdekte' een Japanse toerist het kruidenierszaakje waar Amelie altijd haar groente kocht. Meneer Collignon (die dus eigenlijk Alie heette) kreeg zoveel toeristenaanloop dat hij een restaurant ernaast kon kopen maar ook zijn buren niet vergat. Op een dag sloot hij de 4 straten rond zijn kruidenierszaak af en organiseerde een couscous met lange tafels voor alle bewoners.
Het leven is een verhaal. Daarnaast geven verhalen in het leven op hun beurt weer betekenis aan dat wat je gedaan hebt en dat wat je nog wilt doen. Maar ook steun voor de hobbels die we allemaal op een of ander manier moeten verduren. Herfst ik ben er klaar voor!
