Het kan snel gaan bij de provocatieve coach: Een voorbeeld uit mijn praktijk

Bedenk, voor je verder leest: was ‘sich liebt das neck sich’. Ook bij de provocatieve coach zijn de basis ingrediënten vriendelijkheid, meelevendheid en empathie altijd aanwezig. Daarbij durft ze wel alles aan te kaarten!

provocatief coachen meer gelijk geven.jpg

Helma is een ambitieuze en hardwerkende arts in opleiding. Complimenten wijst ze af en ze blijft vinden dat ze het nooit goed genoeg doet. Noch thuis, noch op haar werk.

Als de coach haar complimenteert, omdat ze met haar leidinggevende een gesprek is aangegaan over haar werktijden, gaat het gesprek als volgt.

Helma (zucht): ‘Ach, ik weet niet, ik heb er geen goed gevoel over. Ik heb me ook daar weer niet duidelijk uitgesproken. Ik heb het wel aangegeven bij Bart, maar ik weet niet of het is overgekomen. Ik vind dat ik sowieso mijn werk niet echt goed doe, ik laat steken vallen.’

Coach (gooit het over een provocatieve boeg): ‘Jeetje wat vervelend Helma. Dat anderen om je heen veel beter werken dan jij. Dan snap ik dat je je zorgen maakt, anderen zullen veel sneller promotie maken. Eigenlijk is het zonde van je energie want je gesprekken leiden toch nergens toe. Je had net zo goed niet met Bart kunnen afspreken, jammer hoor…. (coach kijkt ondeugend)
Je zou eigenlijk op je naambordje een ondertitel moeten zetten ‘Helma van Houten, loser.’ Dat is tenminste eerlijk, want dan begrijpen de collega’s waarom er geen resultaat uit jouw inspanningen komt.’

Helma (wordt een beetje rood en veert op): ‘Nou zo erg is het ook weer niet! (begint baldadig te lachen) Je kunt veel zeggen maar ik ben geen loser! Ik heb heel wat bereikt dit jaar!’

Coach (nieuwsgierig liefdevol en met gespeeld ongeloof): ‘Oh, dat is wonderlijk wat dan zoal?’

En dan begint Helma zich op een assertieve manier te verdedigen en gaat het in de kortste keren over welke acties ze wel heeft gedaan, wat er goed ging en en waar ze aan moet werken.