Ik parkeerde vandaag de auto en wilde met mijn jongste zoon en moeder naar de Pizzeria lopen. De meneer voor mij had ik al snel in de gaten. Hij gluurde naar mij nog voordat ik mijn portier had open gedaan. Oh jé, zeker weer niet goed geparkeerd. Ik ben al zo geconditioneerd door mijn man dat ik automatisch mijn parkeergedrag de schuld geef van het uitbundig staren van een vreemdeling. Maar nee, deze keer gebeurde er iets anders.
Moeder, jongste zoon en ik stapten uit de auto en hij bleef maar kijken, heel openlijk. Ik dacht: ik moet er vreselijk uit zien. 's Ochtends had ik maar wat uit de 'gebruikte kledingstoel' gegrist. De gebruikte kledingstoel is een stoel met kleding die een paar keer gedragen is maar nog net niet te vies om in de wasmand te gooien. Kenmerk is ook dat de kledingstukken niet bij elkaar passen. Maar goed, dit terzijde.
Onooglijk gekleed en met haren in coupe Mien Dobbelsteen, zegt meneer tegen mijn moeder: 'Wat heeft u een mooie dochter mevrouw!' Nou ja zeg! Mijn ingezette gedachtengang werd bruut verstoord. Ik werd op slag helemaal verward; een zelfde soort staat die ik provocatief met mijn cliënten probeer te bereiken. Nu moet je bedenken dat het al minstens 20 jaar geleden is dat mijn moeder werd aangesproken op haar dochter…'Hij (doelend op mijn zoon) moet vast ook een heel leuke vader hebben', zei hij opgewekt. Omdat ik zo onthand was met de situatie zei ik iets te hard: 'Ja, een hele leuke vader'. 'Nou dan loop ik maar snel door!' en lachend liep hij weg.
Achteraf vond ik dat eigenlijk wel heel flauw van mezelf. Net of die man mij daar op de stoep ter plekke zou gaan verslinden! Moest ik zo afwijzend reageren? Kon ik niet gewoon het compliment in me opnemen? Zoals ik ook in de trainingen mijn deelnemers aanmoedig? Nee, dat kon ik niet. Ik werd gewoon overvallen. Er zijn heus momenten waarop ik in de spiegel kijk en denk: ja ik zou mezelf wel mee uit vragen. Maar vandaag was zeker niet zo'n dag.
Wat jammer eigenlijk, zo'n botte reactie. Die man verdient meer aanmoediging. Er zouden meer van zulke mannen moeten zijn! Ik ben het gewoon niet gewend, die aandacht op niet-aandacht-gerichte plekken. Ik had wel terug willen gaan en zeggen: 'Ja dat klopt mijn zoon heeft een hele leuke vader, maar desalniettemin vind ik het fantastisch om opgemerkt te worden door andere vaders of niet-vaders.'
Dus hierbij mijn ode aan de complimenteuze man. Want daar wordt de wereld een stukje mooier van!
