Jim van Os geeft in zijn tweet een groot verschil weer: Onze gezondheidszorg is bijna 2,5 keer zo duur als in Spanje en kost 80 miljard. En dat begrijp ik, althans in de geestelijke gezondheidszorg, want dat is mijn gebied.
Sinds kort word ik vergoed door de zorgverzekeraars. En moet ik mij ook houden aan alle benodigde invullijsten, diagnose, dbc systematiek, paperassen, etc. Als je begint valt je van alles op, dat is het mooie. Het is net als bij een nieuwe werkgever komen, de eerste dagen bij ben je verwonderd over de gang van zaken. Er vallen je dingen op.
Wat mij in geestelijk gezondheidsland opviel: inderdaad enorme paperassen én twee keer zo lang bezig
Je moet alles archiveren en minuten opschrijven tot de kleinste handeling toe (mailtje sturen)
Van elke sessie moet er een kort verslag zijn
Een uitgebreide intake met vastgelegde onderwerpen
Er zijn heel veel handelingen die verschillende codes hebben en die moet je allemaal kennen. Als je dit niet goed registreert kan het er toe leiden dat je niet wordt uitbetaald.
Na het afsluiten van de therapie moet er een protocol indicatiestelling worden geschreven, eenvoudig gezegd een samenvatting van de therapie.
En dan het perverse beloningssysteem. Er zit in het systeem geen verschil in beloning tussen een behandeling van 250 minuten en 799 minuten. Bij 800 minuten begint een nieuw tijdvak met een hogere beloning. Bij een uitzending van Arjan Lubach is heel mooi weer gegeven dat heel veel artsen nét even door behandelen. Want dan zitten ze in het ‘duurdere’tijdvak. Nadelen van dit systeem is dat het zorgsysteem uiteindelijk duurder wordt.
Simpel gezegd komt het er op neer dat ik nu 2 x zo veel tijd kwijt ben met de behandeling dan normaal. Maar ook voor de patiënt vind ik dit belastend. Liever sneller geholpen, zonder wachtlijst dan lang wachten en lage behandeling, toch?
Overweging: Een privé traject
Een verzekerd traject kost je sowieso je eigen risico a 385,- (of meer). En het kost je 1,5 uur meer tijd door alle vragenlijsten en verplichte onderwerpen die behandeld moeten worden. Plus, je hebt grote kans dat je ten onrechte ‘overbehandeld’ wordt.
Even een vergelijking. Een privé traject duurt (bij mij dan) gemiddeld 5 keer, dan ben je echt al een heel eind op weg. Dat kost je 5 x 150 = 750,-. Bij een provocatief psycholoog krijg je echter 10 sessies. Hoe dat kan? De meeste van ons nemen de gehele sessie op. IJverig cliënten gaan heel veel stappen vooruit. En dat komt met name door het luisteren van het bandje.
Ktsing kassa, je hebt een behandeling van 75,- per uur! Ik heb geen administratieve lasten en jij bent sneller geholpen.
Dat komt mede ook omdat de provocatieve methodiek gewoon snel werkt. Maar de methode kan ook een andere kortdurende therapie zijn. Daar waar aandacht aan besteedt moet worden krijgt aandacht. Dat wat irrelevant is hoeven we niet te behandelen.
Dat noem ik duurzaam.
